Tarih: 08-09 Mart 2025
Ekip:Devrim Deniz Yılmaz, Ata Uğuryol
Faaliyet Sorumlusu: Devrim Deniz Yılmaz
Yer/Bölge: Cortina d’Ampezzo-Toblach/Dolomitler, İtalya
Rota: Cortina d’Ampezzo – Son Forca – Rifugio Guido Lorenzi – Cortina d’Ampezzo- Schluderbach –
Monte Piana – Toblach
Kamp Yeri: Son Forca
Kullanılan Ekipmanlar: 3K, Bivak
Hava Durumu: -9/12 derece arası, güneşli-parçalı bulutlu, 1400 m yükseklikten sonra 5 ila 75 cm
arası kar
Rapor:
Tarih boyunca savaştan nasibini almış Dolomitler bölgesindeki kültürel çeşitlilik, demokrasi ve
refah seviyesini görmek; İstanbul’da, üniversitelerimizde, sokaklarımızda direnen bütün
arkadaşlarımızın ve halkımızın ileride hak ettiği medeniyet seviyesi için neden korkusuzca
direnmemiz gerektiğini insanın gözüne sokan niteliktedir. Direniş ve demokrasi kültürünün
köklüce yerleştiği Alplerden bütün dostlarımıza selam gönderiyoruz ve protestolarımızda sıkça
alıntılanan, Alman Alplerinin eteklerindeki Bavyera eyaletinde doğmuş Bertolt Brecht’ten bir
kesitle raporumuza başlıyoruz :
“Wo Unrecht zu Recht wird, wird Widerstand zur Pflicht.”
“Haksızlık yasa haline geldiğinde, direniş bir görev olur.”
09.04.2025 Çarşamba
Padova’da konakladığımız arkadaşımız Uğur’un evinden 06.22’de trene bindik ve
Venezia Mestre tren durağında inip 07.00’daki Cortina Express’in Cortina d’Ampezzo otobüsüne
bindik. 9.35’te Cortina d’Ampezzo’ya vardık ardından krampon kiralamak ve tüp satın almak
üzere Toblach otobüsüne bindik. 11.00’da Toblach’a vardık, Toblach, Bahnhof durağındaki Globo
Alpin’den krampon kiraladık. Köy merkezinden tüp ve su aldık, Schlosskeller’da yemek yedik.
50 dakika otostop çekmeyi denedikten sonra 14.22’de Cortina d’Ampezzo’ya otobüse bindik.
15.05’te Cortina’ya (1234 m) vardık, 15.15’te yürüyüşe başladık. 19.00’da Rifugio Son Forca’ya
(2127 m) vardık. Rifugio’larda kalmak rezervasyon gerektiriyor, paralı ve kimisi kışın veya sezon
dışında kapalı olabiliyor. Planımız bölgede uygun bir yerde bivaklamaktı. Bölgede çalışmayan bir
teleferik hattının binasını fark ettik ve garaj kısmında rüzgardan korunarak bivaklamak üzere
yemeğimizi yapıp suyumuzu kaynattık. Hava karardıktan sonra bir tilki yanımıza yaklaştı, sık sık
kovmamıza rağmen bizi rahat bırakmayan tilki, arkamızın dönük olduğu bir anda matımızı
çalmaya teşebbüs etti, son anda kendisini uzaklaştırdık ve kovmaya çalıştık. Ancak bölge hayvanları Aladağlar’ın aksine insanlardan korkmuyor ve pervasızca yaklaşabiliyor, yolda gördüğümüz keçiler (Alpine Chamois) aynı şekilde bizden irkilmediler. Eşyaların durumu riskli olacağından teleferik binasının anahtarını bulup, geceyi makina dairesinde rüzgar ve soğuktan
etkilenmeden geçirdik.
10.04.2025 Perşembe
05.00’te uyandık ve 06.25’te kramponlar takılı şekilde yola Rifugio Guido Lorenzi’ye
(2932 m) doğru yola çıktık, 30-45 derece eğimli kulvar boyunca yan yamaçlardan düşmüş çığlar
vardı, ancak sabah erken saatte kar sert olduğundan çığ riski gözlemlemedik. 9.45’te sırt
hattındaki Rifugio Guido Lorenzi’ye (2932 m) şiddetli rüzgar eşliğinde vardık. Hem kulvar
çıkışının fiziksel olarak zorlu olması hem de havanın bir yandan sürekli ısınıyor olması sebebiyle
sırt hattındaki Rifugio’ya vardığımızda epey terlemiş haldeydik ve rüzgarın etkisiyle şiddetli
üşüme tecrübeledik, aynı zamanda sırt hattı beklemediğimiz şekilde sadece via ferrata geçişleri
ile doluydu. Hiçbir patika olmaması, Kuzey yamacının dik olması, via ferrataların buz ve karla
kaplı olması sebebiyle sırt hattındaki Rifugio’da bekleme ve ısınma kararı aldık, rotayı gözden
geçirdik. Ata, Cristallo di Mezzo’ya giden via ferrata hattını denedi. Ancak hem hattın ince bir
sırt çizgisinde ilerlemesi, boşluk hissinin fazla olması ve yanımızda via ferrata setinin olmaması
nedeniyle bu geçişin düşündüğümüzden tehlikeli olduğu kanısına vardık. Aynı zamanda Batı
tarafındaki Ivano Dibona via ferratası da kar ve buzla kaplıydı, iniş planımız bu via ferratadan
geçip Cristallino d’Ampezzo zirvesini yapıp Kuzey yamacından ilerlemekti. Batı yönündeki via
ferrata, Doğu yönündeki via ferrata hattından daha kolay olsa da; hem iniş kulvarı çığ riskine
sahip olacağından hem de donmuş ve kapanmış via ferrata hattından çantalarımızla
geçeceğimizden bu geçişin gerçekleştirilemeyeceğini ve risk taşıdığını fark ettik. Bu sebepten
teleferik binasına geri dönme kararı aldık ve 13.00’te çıkıp 15.00 civarında vardık. Geceyi yine
teleferik binasında geçirdik.
11.04.2025 Cuma
4.30’ta kalktık ve 5.00’te yola çıktık ve 7.30’da Cortina’daki otobüs durağına vardık,
ardından 8.20’de otobüs Toblach yönüne doğru kalktı, yol üstündeki Schluderbach durağında
indik. 8.45’te indikten sonra 1440 metre rakımdan hemen yürüyüşe başladık. Monte Piana via
ferrata olsa da yaz koşullarında klasik bir rota ancak kışın Batı yamacındaki kar erimediğinden
yol boyunca zaman zaman patika buzlu. Via ferrata hattına kadar ormanın içerisiden ilerledik. Via
ferrataya gelmeden önce çantaları rotada bırakıp, kramponları ve kazmaları alıp devam ettik. Via
ferrata hattı karla kaplıydı, yer yer yan geçiş yaptık. 2245. metrede rota zirvenin Batı yamacını
keserek ilerlemektedir. Fotoğrafta göründüğü gibi bu geçişte patika ve yamaç karla kaplıydı.
Yarısına kadar gölgede ilerledikten sonra güneş gören kısımların cıvık ve batak kara dönüştüğünü
fark ettik. Zirve yapıp geri döndüğümüzde bütün yamaç aynı kar durumuna sahip olacaktı ve hem
karın durumu hem de bizim bütün yamacı yaklaşık 300 metre boyunca yandan kesiyor olmamız
tehlikeli olacaktı. 2245. metrede, zirve 2324 metredeyken dönme kararı aldık. 5 saatte çıktığımız
noktadan, 1 saat 40 dakikada inip Toblach’a giden otobüse bindik. Globo Alpin’e
kramponlarımızı tesllim edip yemek yedik. 20.00’dan Cortina’dan Venezia Mestre’ye
döneceğimiz otobüsün sadece pazarları olduğunu öğrendikten sonra geceyi Bahnhof durağına
yakın bir parkta geçirdik. Bir sonraki gün saat 08.00’deki otobüse binip Venezia Mestre’ye,
oradan da Padova’ya döndük.
Notlar
Not 1: Decathlon’dan alınacak bir malzeme varsa İtalya tercih edilebilir. Decathlon’dan
aldığımız tüpün başı ocağa uygun değildi, bu tür durumlarda ocakla kontrol ederek almak iyi
olabilir. Şehirde tüpü kontrol etmeseydik küçük bir uyumsuzluktan faaliyet iptal olabilirdi.
Not 2: Cortina d’Ampezzo’ya Dolomiti Bus ve Cortina Express’in otobüsleri gidiyor,
saatleri dönem dönem ve haftanın farklı günlerinde değişiyor. Ayrıca Cortina d’Ampezzo’dan
Toblach’a giden 445 numaralı otobüsün saatleri südtirolmobil internet sitesinden kontrol
edilebilir. (Venezia Mestre-Cortina d’Ampezzo biletleri 25-30 Euro, Cortina d’Ampezzo-Toblach
bileti 5 Euro fiyatında)
Not 3: Globo Alpin dışında krampon, kazma ve kask kiralayan bir yer bulamadık bu
sebepten Toblach rota seçimimizde kritik bir rol oynadı. Aynı zamanda günlük kişi başı kiralama
ücreti 8 euroydu, bu kulüpteki insanlar gayet güler yüzlü ve yardımseverlerdi. Toblach’ın
merkezinde alışveriş için sadece 2 yer bulunuyor. iki yer de Rathaus’un yanında ve karşısında.
Yemeği Schlosskeller’da yedik ve tavsiye ederiz. Köyde İngilizce bilen sayısı epey az,
İtalyanca’nın yanı sıra Almanca Südtirol bölgesinin ikinci dili.
Not 4: Normalde dağ eteklerinde bivaklamayı planlıyorduk ancak ilk gün tilkiyle olan
maceramız ve ikinci gün şehire dönerken gördüğümüz izlerden ötürü hayvanlar bölgede
yoğunlukla yaşamakta ve insanlardan çekinmemekteler. Bu sebepten zirvede olmadığımız sürece
açık alanda bivaklamak pek güvenli gözükmedi.
Not 5: Zirve çantası almayı tercih etmedik. Bu sebepten Monte Piana’ya çıkarken
çantamızı çok daha yüksek bir rakıma bırakmak durumunda kaldık, zirve çantası olsaydı daha
hızlı olabilirdi. Bundan sonraki faaliyetlerde şart.
Not 6: Bölgede yapılmış faaliyetlere https://www.alpenvereinaktiv.com/de/,
https://www.gulliver.it/search, https://peakvisor.com/ sitelerinden ulaşılabilir.
Not 7: Bölgede her zaman telefon çekmektedir.
Bütün Fotoğraflar:
https://drive.google.com/drive/folders/13DRByw9Y-smfQzQhtO0C16yKXfzpE0JI?usp=sharing
Devrim Deniz Yılmaz