Tarih: 12/11/2017
Ekip: Umut Şenliol, Ceyhun Andaç
Yer/Bölge: Aladağlar
Rota: Ortaburun Kuzey Yüzü, Kaletepe – November Pain
Kullanılan Ekipmanlar: çift ip, takoz seti, yaylı takoz seti(7 adet), 6-7 sikke, 10ekspres, 6 kilitli, 2 HMS, 2×60 4×120 1×180 cm dyneema perlonlar, kişisel emniyet malzemeleri
Hava Durumu: —
Rapor:
Tırmanışların üzerinden 4 seneyi aşkın bir süre geçmiş olmasından dolayı detayları çok hatırlamamakla birlikte faaliyeti anlatmaya çalışacağım.
Bir Kasım sabahı İstanbul’un ve muhtemelen okulun kasvetinden bulanıp bir anda “DAĞA gidek lan” dedikten sonra kendimizi Aladağlarda bulduk. Uzun zamandır dağa gitmediğimizden, bize göre kolay olduğunu düşündüğümüz bir şeyler yapmak istiyorduk. Plan, kar durumuna bakıp mümkünse Ortaburun Kuzeydoğu yüzüne girmekti. Gittimiğizde Kaletepedeki rotalar ve Ortaburun Kuzey Yüzü haricinde bütün rotaların kar örtüsü altında olduğunu gördük. Çok düşünmeden yarım günde çıkarabileceğimizi düşündüğümüz Ortaburun Kuzey Yüzü rotasına doğru yol aldık.
Ortaburun Kuzey Yüzü
Rotanın girişini biraz bulmak karışık. Rota hattının başlangıcı olan çatlak hattını hedefleyip büyük kovuk gibi bir girintinin başını hedefleyerek gitmek gerekiyor. Girintinin bittiği yere kadar yükselmeden sağa yüzeye geçilmeli ve yüzeydeki çatlak yapısını altına gelindiğinde yukarı yönlenmek gerekiyor. Sonrasında hat üzerindeki büyük ağaçlar hedeflenerek düz devam etmek gerekiyor. Büyük sete ulaştıktan sonra ise rotanın sonu olan ve V çentik hedeflenerek tırmanışa devam ediliyor. V çentik zirve platosuyla bir alakası olmasa da aslında rotanın sonu. İniş ise V çentiğin öbür tarafından direk yan vadiye yapılıyor.
Kaletepe-November Pain
Dönüş yolunda ve kampta yaptığımız değerlendirmeler sonrası Ortaburun Kuzeydoğu Yüzünde kar altında debelenmenin mantıklı olmadığına kara verdik. Güneşe de sırtımızı yaslayabilmek adına Kaletepe Kuzeybatı sırtına tırmanmaya karar verdik. Camış gibi uyuyup ertesi gün 10 gibi uyandıktan sonra Kaletepe Kuzey yüzüne doğru yola koyulduk. Sırta doğru yol alırken diğer rotaları kesiyorduk. Baca hattına mı girsek diye düşünürken birilerini aramıştık sanırım bilgi almak için. Rotanın zorluğunun istediğimizden fazla olmasından dolayı heralde sırta doğru yol almaya devam ettik. O sırada yürümekten üşenip “şuradan girek yea aynı sete çıkıyor zaten” diyerek iyice yatık bir hatta daldık. Hat yatık baya yaklaşım ayakkabısıyla çıkılabilecek kıvamda. 2 ip boyu kadar tırmandıktan sonra sırt hattının çıktığı sete ulaşilıyor. Sonrası aynı, sırt hattı rotasıyla. Tırmanışa yeni başlayan ekipler için ip
prosedürünü oturtmak adına başlangıç rotası olabilir yazın. Ama kolay yani tırmanıştan çok debelenme denilebilir. Kışın ise daha tatlı olacaktır. Kazma krampon ile kaya tırmanma tecrübesi olmayan bir ekibin rahatlıkla yapabileceği, keyif alabileceği bir rota olduğunu düşünüyorum. Yazın için aynı şeyi pek diyemeyebilirim. Biz öylesine girdik çıktık. Neyse hattın önceden birileri tarafından kesinlikle çıkılmış olduğunu düşünerek kampa döndük. Döndüğümüzde rapor bulamamamızdan biz yazak dedik, adı November Pain oldu. Tırmanışın hikayesininin daha güzel versiyonunu okumak isterseniz Ceyhun’un yazısına buradan ulaşabilirsiniz.
http://tirmanis.org/alpinizm/uzun-duvar/341-kaletepe-de-yeni-rota-november-pain