Tarih: 29-30 Temmuz 2023
Ekip: Çağatay Gödek, Duygu Başoğlu
Yer/Bölge: Aladağlar Güney
Rota: Sulağankaya Batı Yüzü Şeytan Rampası ve Batı Sırtı (III, IV-) (Tunç Fındık Aladağlar 47.1 nolu rota)
Ekipman: Kask, çift ip, kişisel emniyet malzemesi, 2 uzun ekspres (çekiç vb taşındı gerekmedi)
Hava durumu: Açık
Rapor:
Sulağankaya Şeytan Rampası Emli’de bölük ormanı biterken karşımıza çıkıp Sıyırma boyunca manzarasına karşı yürüdüğümüz o belirgin hat. Bu kadar tanımlı olunca, yıllarca karşısında yürüyünce cazibesi de ayrı tabii.
Çağatay dağa çağırdığında son zamanlarda yaşanan kazalar vb sebebiyle çok kafam yok diye başta çekindim. Sonra o hallederiz modunda, genel sakinliğiyle yaklaşınca rotanın da cazibesine kapılıp gitmeye karar verdim. Biraz da çocuğun kondisyonu tank gibi diye çekinmiştim ama nazımı çekti sağolsun. Nicedir pek rapor yazmıyorum, bu sefer Çağatay tarzı işe yarar bir rapor yazayım.
Cumartesi gece 3:30 otobüsüyle Ankara’dan çıktım, 7:10’da Niğde’den çıkan Çamardı minibüsünü yakaladım ve Ulvilere geçtim. Çağatay Ordos Dağevindeydi. Oradan Erkin Çakmaklar Kazıklı’ya gidiyormuş, geçerken beni de aldılar ve Kazıklı’nın üstünden yürümeye başladık.
İlk gün Sulağankeler’e kadar çıktık, suya yakın olmak için devam etmedik. Başta matlarla gölge yaratma çabaları, ardından yemek faslı ve bivaklayış.
Sabaha karşı 3’te gökyüzüne bakmaya uyandım, ay gitmişti ve Samanyolu güzel görünüyordu. Zaten 3:30’da kalkıp kahvaltı demiştik ve hemen uyanmayız diye alarmı 3:15’e kurmuştuk, o zaman uyur uyanık geçti. 4’ü 5 10dk geçe Sulağankeler’den Güzeller Kuzey Çanağına doğru yola çıktık. Hem rota altına baya yaklaşım mesafemiz olduğu, hem de ben kondisyonuma ve boşluklu yerlerde kafama çok güvenmediğim ve akşam Çamardı aracına yetişmek istediğim için bir yaz faaliyetine göre biraz erken başladık. Şeytan Rampası bilindiği üzere Sulağankaya Batı Yüzündeki en sağda kalan en belirgin rampa.
Rampa girişinde ve ortasında birer mağara mevcut. Rampa boyunca 30m ip boylarıyla gidilebilecek sabit bırakılmış emniyet noktaları var (sikkeler, kum saatine bağlı perlonlar, iki de kulağı kesik bolt gördüm). Rampa pek sert olmadığı için biraz psikolojik emniyet modunda, hazır da malzeme var ve ip açmak hızlı oluyorken ip açtık. Bu noktalar alpin spora dönecek sıklıkta değil ama 30 metrede 1 yetti ve başka emniyet atmadık, dolayısyla taşıdığımız çekiç nutkey sikkeler gerekmedi. 2 yerde perlondan ipe mesafeyi uzatmak için uzun ekspres işe yaradı. Ben yine olsa yine ip açalım isterim, özellikle rampa üzerinde taş toprak olan yerler arada kayıyor vb yalandan da olsa güvenlik hissi iyi. Çağatay tek başına gitse koşarak çıkarmış ama.
Rampa bittiğinde sırta geçiş için 10 metre civarı yükseklikte bir dik ama kolay etap geçiliyor, sonra sola dönüp boşluklu bir kılçık/az altından yan geçiş yapıyorsunuz. Bu kılçığa girene kadar biraz Çağatay’a mızmızlandım ama girince kolaymış, tutuşu basışı sağlam. Sonrasında basit kayalık setlerden (batonla yürüyerek) yan geçip çarşağa varılıyor ve görünen bariz bir kulenin sağından geçerek bele kadar akan çarşakta yürünüyor.
Bele varıldığında kalan alınacak irtifa 60 65m, hemen karşınızda da rehber kitapta IV- olarak geçen kısa omuz etabını görüyorsunuz. Belde biraz malzeme bıraktık, Çağatay ipi de almayalım demişti ama rota tarifine dayanarak burası için götürelim demiştim. Sonra Çağatay’ın da yüreklendirmesiyle burayı ipsiz çıktık ve indik. Omuz üzerinde üçgen kaya kulecikleri var, sağlarından girip kulelerin arkasındaki kulvarımsı yapıya girince fena olmuyor. İp açmak için çok uygun bir yer değil zaten.
Buradan sonra biraz boşluklu bir sırtta, ara ara sola hafif alçalarak ilerleniyor. En son zirve kulesine çıkarken yine doğrudan sırttan değil de soldaki hafif kulvarsı kısma yan geçip oradan çıktık. Sonunda varılan yer keskin sırtlar arasında ufak bir zirve alanı, baba var, zirve defteri görmedik. Saat 9:45 civarıydı.
Aynı rotadan indik. Başta çarşak sörfü yaptığımız dikine rahat iniş, sonra rampaya dönüş. Buradaki dik etap için ip açalım dedik ama sabit emniyet dağın rampa tarafında değil karşıda kalıyordu ve perlonu yıprandığı için kısaltılmıştı. Açtık, tahmin ettiğimiz üzere ip takıldı, Çağatay dönüp aldı ve ipsiz inmiş oldu. Uzun bir perlonla inilecek tarafa uzatmakta fayda var. Sonrasında ipi bol bol karıştırdığımız ve sonunda daha az karışıyor diye tek iple kısa etaplar inmeye döndüğümüz tatsız bir ip inişiyle rampayı bitirdik. Girişteki minik kayalığa ip yetmedi yine çıktığımız gibi indik. Rotaya tek yarım iple gidilirmiş.
Sonra sonra Sulağankeler’e döndük- yaklaşık 14:40’ta vardık, faaliyet 10:30 saat sürmüş oldu. Yarım saat kadar bir şeyler yedikten ve eşyaları çantalara dağıttıktan sonra inişe geçtik, 16:40 gibi ormanda Bilal Üçer ile buluştuk. Çağatay’ı Sarımemedin Yurduna bıraktık. 17:15’te köprüde Niğde minibusü bekliyordum.Böylece çok ikircikli gittiğim haftasonu faaliyeti şahane kapandı. Sulağankaya’dan muhteşem bir Torasan manzarası izledik, akşam da Ankara’da yatağımda uyuyabileceğim saatte döndüm. Evden çıkışımla eve girişim arası yaklaşık 40 saat. Çağırdığı ve sabırla desteklediği için Çağatay’a teşekkürler😊