Tarih: 01/09/2005
Ekip: Ali Değer Özbakır, Özlem Ersin
Yer/Bölge: Pakistan
Rota: Nanga Parbat
Rapor:
Pakistan’dan herkese merhaba,
Basliga bakip ta aldanmayin, sadece ana kampina kadar ugradik bu dev dagin. Sanssizligimiza hava iyi degildi, ana zirveyi ancak 5 dakika kadar gorebildik. Fakat bulutlarin arasida duvar surekli yukseliyor.
Ana kamp 3550 m. yukseklikte ve Tareshing koyune 3 saatlik mesafede bulunuyor. Nanga Parbat’a ulasmak oldukca kolay. Ilk once Islamabad (Rawalpindi) den otobusle veya ucakla Gilgit’e gitmeniz gerekiyor. Buradan Astore adli koye gitmeniz, Astore’dan da Tareshing e giden `toplu` tasima araclarina binmeniz gerek. Eger hersey yolunda giderse Gilgit Tareshing arasi 5 saat. Ama genelde hersey yolunda gitmiyor.
Tarshing’den suyun geldigi yone yuruyunce ilk olarak Rupal koyunden geciyorsunuz. Oldukca genis bir alana yayilmis olan bu koyde hemen hemen hicbirsey satin almaniz mumkun degil. Tareshing’de bir bakkal var ama 2001 yilindan kalma konserve, zeytin vs. satiyor. Herseyi Gilgit’ten tedarik etmek sart.
Sansimiza Amerikan ekspedisyonunu kutlama torenine denk geldik donuste, Tareshing’de. Butun koy erkekleri ve cocuklari ellerinde ciceklerle Tareshing Nanga Parbat Hotelin bahcesine toplanmislardi. Koyun muhtari ingilizce ve yerel dilde koyun imkansizliklarini anlatan bir konusma yaptiktan sonra Amerikalilari ovup ovup yardim istedi.
Iki tirmanicidan olusan ekip alti haftayi aklimatasyon ayirip ardindan 6 gunde yeni bir rota actilar Rupal yuzunde. 2 gunde indilar asagiya. Vincent & Steve adli bu iki tirmanici daha evvel de buraya gelmisler (hatta iki denemede bulunmuslar) bundan sonra da gelmeye devam edeceklermis.
Buralar hakkindaki ilk izlenimlerimiz daglarin sanki daha alcak olmasi gerektigi yonundeydi. Ama ana kamta sis biraz dagilinca son derece urkutucu bicimde gozukuyor dag silsilesi. Yakinda birkac resimde gonderecegiz.