Tarih: 13/01/2003
Ekip: Can Ceylan, Uğraş Ayrılmaz, Yiğit Kaya, Ozan Onur, Emre, Sertaç Türüng, Ali Alper Çelebi
Yer/Bölge: Aladağlar
Rota: Alaca Klasik
Rapor:
Herkese merhaba;
Herkesin abi hava kotu olucak seklindeki uyarilarina ragmen dik kafali insanlar olarak yapariz biseyler diye gittik aladaglara…13 ocak pazar aksami istanbuldan nigde inanla yola ciktik, pazartesi sabahi nigdedeydik. minibus traktor derken saat 12 civarinda emli ormanindan aksampinarina dogru yurumeye basladik. amacimiz o aksam Alaca denemekti ama bulutlar gayet hizli bi sekilde butun gokyuzunu ve civardaki zirveleri kapadi bizde aksam ki duruma gore hareket etme karari aldik. gece uyanip disari baktimigizda surekli degisen hava ve genelde gorusun 10 mt civarinda oldugunu gorunce yola cikmama karari aldik. ertesi gun sabah biraz acmisti ve ozanla yigit kazmayla dusmeye bizde biraz kulvarimsi yerlerde takilmaya ciktik. O sirada sertacin solediklerini hatirladim ve telsizi actim (onlar bugun geliceklerdi 🙂 ) ve onlarda acmisti konustuk ve magradalardi su kaynatip avcibeline dogru devam ediceklerdi, yukarda bivak yapip ertesi gunde kaldi deniceklerdi. neyse biz kampa indik onlarda yanimiza geldiler biraz konustuk ve yollarina devam ettiler. buarada hava cok kapaliydi ve biraz acidik onlara:) neyse saat 3 civarinda konustugumuzda bivak yeri ariyolardi ama tahminlerinden cok daha geridelerdi "abi avcibelini goremedik" dediler. O gece sagnak seklinde kar yagdi hertarafta gorus yine cok cok azdi ve bekleme karari aldik cunku izler kapaniyordu. ertesi sabah sertaclarla konustuk ve onlarda biraz ilerleyip geri donduler. kamp yerinde biraz takildik. hava baya guzel gozukuyordu ve karsimizda ezneviti gorunce gaza gelip hadi topluca eznevit yapalim dedik. sertaclari magralarina yolliyip bizde cadirlarda biseyler hazirlayip yedik. Alper le en son saat 18:00de telsizle gorustum ve uyuduk. saat 10:00 da ruzgarin rahatsiz edici sesiyle uyandik ve.. 1 saat uyanma uyanmama arasinda gezdikten sonra kalkip bi etrafa bakiyim diye cadirin ic tentesini araladigimda bagaj kismi karla dolu oldugunu gordum, bu durum yigit,ozan ve emrenin cadiri icinde gecerliydi. hep beraber cikip temizledik cadirlari, bu yaklasik bir saatimizi aldi. ruzgar iyice siddetlenmisti. saat 01:30 a kadar rahatsiz bi uyku uyuduk ve o civarda ruzgar inanilmaz siddetlendi.. cadirlarin patlamasinin yakinlastigini hissediyorduk, cunku her tarafi ayri bi sekilde oynamaya basladi. ve magaraya kacma karari aldik. alper’lere de durumu bildirdikten sonra hizla cantalari tikistirip disari ciktik. cadirlari bi sekilde toparladik ve cantalara tiktik.. ruzgar zaman zaman beni bile!!(en agir insan) yerimden oynatip dusuruyordu. hazirlandiktan sonra aramizdaki mesafeyi koruyarak iman gucuyle 🙂 asagi indik.. izler kaybolmustu ve gorus azdi. bide yerden supurulen karlar arada nefes almamizi bile engelliyordu. aksampinari vadisini gorunce ruzgarin durdugu bi anda alpere seslendim ve beni duymus. fenerle yerlerini gosterdi ve yanlarina indik. 7 kisi bir cadirda nasil “yatar” oyununu oynarken uyuya kalmisiz. sabah yigit ozan ve emre durmadi ve 07:00 da disari firliyip once kisa kaya sonra kazma krampon calisip en sonda kazmayla dusus calisip, sarimemetlere dogru inmeye basladilar.. bizde 1 saat sonra toparlanip inmeye basladik. ve istanbula donuk… bir faaliyette bole gecti..