Tarih: 21/12/2015
Ekip: Umutcan Şafak, İsmail Ağdaş, Merve Kocaman, Gökçe Barış
Yer/Bölge: Aladağlar
Rota: Yıldızbaşı Güney Sırtı
Kullanılan Ekipmanlar: 3K, telsiz, çadır, 2 tek kişilik bivak torbası, yarım ip, çeşitli sikkeler, çekiç ve kişisel emniyet malzemeleri (olası Direktaş için alındı, kullanılmadı.)
Rapor:
Kalabalık bir ekip olarak Aladağlarda kış sezonunu açmayı planlıyorduk. Bazı aksilikler olsa da 7 kişiyle cuma akşamı Alibeyköy’den Niğde’ye doğru yola çıktık. Cumartesi de arabayla Demirkazık köyündeki Sobek’in dağ evine ulaştık. Normalde planımız Yedigöller’e gitmekti ama son gece plan değiştirip rotayı dipsize çevirdik. O günü dinlenme günü yapıp pazar sabah 5’e alarmları kurup yattık. Hazırlanıp çıkmamız 6.30 u buldu. Önce cımbar, oradan Tekepınarı ve Dipsiz Göl’e yaklaşık 7,5 saatte ulaştık. Dünden midesi kötü olan Jassam cımbarın ortalarına doğru devam edemeyeceğini söyledi ve dönme kararı aldı. Dipsiz’e ulaştığımızda çok fazla karla karşılaşmasak da tatmin edici düzeyde kar vardı. Zira yolda eritecek kar bulamamaktan korktuk bir ara. Ertesi sabah 7 gibi Yıldızbaşı’na doğru yola çıkmayı planladık ancak çıkışımız 8 i buldu. Aynı gün Umut ve Uğur Beşparmak Kuzeybatı duvarının ilk kış çıkışını deniyorlardı onları izlerken kahvaltı faslını biraz uzatmışız ama çok da problem etmedik zaman bol diye. Neyse yola çıktık diğer raporlarda olduğu gibi dipsiz gölü sağımıza alarak, Çağalınbaşı’na paralel bir biçimde ilerledik. Biraz batak karda biraz kayada ilerleyerek kulelere ulaştık. Genel olarak kulelerin sağından ve arasından bir yerlerden II-III derece kaya tırmanarak sırta ulaştık. Aslında inişi yapacağımız patika da aynı sırta ulaştırıyor ancak çarşaklı bir çıkıştansa kayadan çıkıp, çarşaktan inmek bence daha mantıklı bir tercih. Zirvede telefon önce çekmedi ama ısrarla bekleyince çekiyor. Aykut’la haberleştik ve umutların rotaya girmediklerini öğrendik. Kar oturmadığı için bastıkları kar kütlesini aşağı indiren slab etaptan duvarın ilk ip boyuna ulaşamamışlar. Biz de zirvede çok oyalanmayıp dönüşe geçtik. Öğle güneşini yiyen karda kazma düşüşü çalıştık, kontrollü iniş yaptık, çocuk gibi eğlendik ve çadıra döndük. Çadıra döndüğümüzde bir kez daha kış dağcılığını bırakan umut ve uğur bizi bekliyordu. O gün sıcak olsun diye Husky fighterda altı kişi yattık ve ertesi sabah dönüş yapmaya karar verdik. Kafamızdaki davlumbaz planı için sabah İsmail’le oturamayıp yola düştük. Bir saat on dakika içinde sırta ulaştık ancak saat 10u geçiyordu ve 12 ye kadar dönmezsek inişin bir kısmı karanlıkta olabilirdi. “Aman boşver” deyip geri döndük 10.40 gibi çadıra geldik. Yavaş yavaş toplanıp 11.50 de dipsizden yola çıktık. Gittiğimiz yolu izleyip 3,5 saatte eve geldik. Hiç vakit kaybetmeden arabaya atlayıp Çamardı’ya gittik ve kebapları, pideleri gömdük. Sabah dağcılığı bırakan Umut ve Uğur’la iki gün sonrası için yeniden Yedigöller planı yaptıktan sonra yatışa geçtik. Uğur’un dizindeki ağrılar ve bizim de yorgunluğumuz sebebiyle Yedigöller planı yalan oldu ve faaliyeti orada noktalayıp akşam Niğde’ye oradan da İstanbul’a döndük.
Notlar:
– Rotanın kış çıkışını yapmış olduk ancak kar çok az yağdığı için gerçek bir kış çıkışı sayılmaz. Kramponları götürdüğümüz gibi geri getirdik hiç kullanılmadı.
– Cımbarda bazı yerler buzlu olduğu için özelikle iniş sırasında dikkat edilmeli. Mesela uğur inişte kayıp dizini sakatladı.
Fotoğraflar:
https://plus.google.com/photos/109846943738603146759/albums/6233265437273767233
Umutcan Şafak