Tarih: 21/12/2013
Ekip: Umut Şenliol, Uğur Kıroğlu
Faaliyet Sorumlusu: —
Yer/Bölge: Aladağlar
Rota: Lahitkaya Batı Yüzü Kış Çıkışı
Kullanılan Ekipman: Kisisel emniyet malzemeleri, kask, krampon, ikişer teknik kazma, 6x çeşitli sikke, 1 set takoz, 1 set friend, 2 nutkey, 2 kar kazığı, 2 buz vidası, 60m 2 yarım ip, çeşitli uzunlukta perlonlar, 6 kilitli karabina, 2 HMS, 10 ekspres bant
Hava Durumu: —
Süre: —
Tırmanış Raporu:
Aralığın başından beri dağa gidelim dağa gidelim diye kuduruyoduk sanırım. Aralığın başında 1 hafta boyunca yağan kar oturur diye umarken hava durumu 14 gün güneş gösteriyodu. Bu kadar mükemmel gitmemeliydi. Kesin biz gideceğimiz zaman bozar diyoduk. Bozmadı .14 günlük güneşlik havanın arkasına biz 21 Aralık Cumartesi günü rotada olacak şekilde yola çıktık.
20/12/2013 Cuma
Niğde otobüsleri artık Haremden kalkmamakta. Dudulluda tesis kurmuşlar karşıdan gelen arabalar diretk oraya gitmekte. Hemen her yerden servis var sanırım. Neyse İstanbul içine girmediği için Niğdeye sabah 7 gibi varabilmekte. Bu sayede Çamardı 7 buçuk minibüsüne yetişebiliyorsunuz. Ama çok soğuk sabah 7 de, Niğde merkez. Bir Niğde merkez bir de Salim Abinin evdeki arka oda. Biz dağda böyle zulüm görmedik, çok soğuk. Şuursuzca titredim sanırım Niğdede eski otogara giderken sabah. Salim Abi bizi ormanın başladığı yere kadar götürdü. Birileri yol açmış. İyi de olmuş Sarımehmetlerden orası gözümüzde fena büyüyordu. Öğlen 2 3 gibi Lahitkayaya yakın bi yerlere kampı atıyoruz. Bütün yol boyunca Uğur iz açtı. Bacağına ciğerine sağlık. Çok da fazla kar yoktu gerçi. Ama adama yetişemedim dönüp dönüp bana baktı sürekli. Ben pek kış varmış gibi hissetmedim. Ama kar az olsa da sabahları sert olacak gibi gözüküyordu. Lahitkaya batı yüzü de tam düşündüğümüz gibiydi. Baştaki slab kaya karla kaplı. Slab çatlağı yarıya kadar kar dolu. Kilit etaptaki kaya açıkta. Neyse yedik içtik uyuduk.
21/12/2013 Cumartesi – Lahitkaya Batı Yüzü
3te kalkıp 4.15 de yola koyuluyoruz. 6.15-6.30 gibi de yazın slab etap kışın ise karla kaplı olan etabı yan geçiyoruz. Sert kara saplanmış kazmayı çıkaramamak bile mutluluk veriyor sabahın o saatinde. Yan geçişi bitirip istasyon kurduğumuz zaman saat 7 oluyor. Hava da tamamen aydınlanıyor. Kar durumu çok iyi. Kazmaların verdiği tutuş bambaşka. Yeni oyuncak almış çocuk gibi mutluyum. Bir yere kadar kolayca yükseliyorum. Slab çatlağına girmeden önce ufak bir kaya bandı geçmek gerekiyor. Kazmalarla geçemiyorum. Bir iki denemeden sonra ellerle tırmanmaya karar veriyorum. Eldivenleri çıkarıyorum. Etabı geçtikten sonra fark ediyorum ki eldivenler kar dolmuş ağzına kadar. Kızıyorum kendime bunu düşünmediğim için. Halbuki buna benzer bi şey geçen sene Ortaburunda da başıma gelmişti. Tek parmak eldivenlerle tırmanmaya başlıyorum ıslak eldivenler iç cebimde. Çatlak hattı acayip zevkli. Sanırım gidip rotanın sadece ilk iki ip boyunu çıkıp geri inebilirim. O kadar yani. Malzeme yerleştirmesi de baya rahat. İşte bu malzeme yerleştirmelerin birinde friendlerle oynarken eldivenin birini uçuruyorum aşağıya. İç cepteki eldivenleri kontrol ediyorum uçurduğum taraf kurumuş. Sorun yok devam. Çatlak hattını bitirdikten sonra rotanın ortasındaki büyük sete çıkıyoruz. Bele kadar batıyoruz. Yoğun kar yağışı arkasından burası baya tehlikeli olabilir. 14 günlük temiz hava bizi tereddütsüz devam etmeye itti. Dikkatice kilit etap olan baca çatlak hattının altına varıyoruz. Uğur giriyor önceden kararlaştırdığımız gibi. 15-20 metre civarı bu etap, Uğur son 5 metre kala takılıyor. Sonradan ben giriyorum ip boyuna bakıyorum niye takılmış. Etapta tutamak basamak yok nerdeyse. Krampon ucunda, çıplak ellerle etabı geçiyorum bir şekilde. Burdan sonra bizi rotadaki ikinci büyük sete çıkaracak olan kulvara giriyoruz. Bu kulvar öğleden sonra güneş almakta 1-2 saat kadar olsa da. Kar tam anlamıyla helva gibi. Böyle içine yatıp melek falan yapmalık. Kulvar yazında kaya kulvarı zaten emniyet ihtiyacı olmadan rahatça tırmanılabiliyor. O yüzden pek kafa yormamıştım kışın nasıl olur diye. Bariz kulvar olur. Ama öyle bir kar vardı ki attığım her adımda bele kadar batmakla kalmayıp alttaki slab kaya üzerinde kramponla tutuş sağlamaya çalışıyordum. Hava kararacak zaten saat olmuş 4. Kulvarın sonundaki ufak miks etabı da geçip ikinci sete çıkıyoruz. Uğur geldiğinde saat 5 olmuş oluyor. Hava karardı haliyle. Nasıl olsa karardı diyip yeme içme molası veriyoruz. Sanırım 10 dk kadar durduk öyle. Kafa fenerlerini takıp son ip boyunu karanlıkta tırmanıyoruz. Çok da farklı gelmedi bana karanlıkta tırmanmak. Kafa fenerinin maşallahı var lumeni düşük olsa da . Etap da kolaydı gerçi. Saat 7 de rotayı bitirip inişe geçiyoruz. Klasik rotayı tutturup iniyoruz aşağıya. Güzeller batı çanağına inmektense Lahitkaya kuzey tarafına dolanıyoruz ve duvarın altından kamp alanına varıyoruz saat 10.30 gibi. Birer bardak kahve içip yatıyoruz, ikimizde de yemek yeme gibi bir istek yok. Sonrasında hayatımdaki en temiz üç beş uykudan birini çekiyorum sanırım.
22/12/2013 Pazar
Saat 9 gibi kalkıp hazırlanıyoruz ağır ağır. Rotanın altına gidip düşürdüğüm eldiveni alıyorum ben bu sırada. 11.30 gibi yola koyuluyoruz. Kocadöleğin oralarda birini patika üzerinde görünce acayip seviniyoruz. Ama bu sevincimiz bu kişinin Taylan olduğunu anlayınca yavaş yavaş azalıyor. Normalde ben Taylanla kalıp bir rota daha çıkacaktım. Ama ölüp bittiğim için rotadayken Uğurdan Taylana mesaj atmasını rica etmiştim. Altına da ben Umut yaz diye tembihlemiştim. Ama Uğur yazmamış. Taylan da yanlış anlamış. Durum şu ki Taylan geldiği gibi bizimle geri döndü. Niğdede kebaba tatlıya gömüldükten sonra İstanbula yola koyuluyoruz.
İp boyları;
1.ip : M3, 55m
2.ip : M3, 55m
3.ip : 30-40 derece toz kar, 40m
4.ip : V, 40-50 derece kar, 50m
5.ip : M2, 40-50 derece toz kar, 60m
6.ip : M2, 30-40 derece kar, 50m
Rotada fotoğraf çekemedik pek ama go pro vardı ve çekilenlerle bi şeyler yapmaya çalıştım. 3 dklık bir şey buyrun: https://vimeo.com/82831446
Umut.