Tarih: 04/08/2008
Ekip: Volkan Çakır, Hülya Erşah, DAG Ekibi: Nezihe Cantimur, Seyhan Çolak, Hakan İlhan
Yer/Bölge: Bezengi
Rota: Güney Rotası
Kullanılan Ekipmanlar: 3k, Kişisel iniş ve emniyet malzemeleri, 2 yarım ip, 4 buz vidası, 5-6 karabin, yeterince yardımcı ip ve perlon kullanıldı.
Hava Durumu: Genelde açık. Gün içinde zaman zaman yağışlı.
Süre: –
Rapor
Elbruz tırmanışının hemen ardından planladığımız gibi Bezengi bölgesine gitmek için Nalchik’teki büroya gittik. Pazartesi günü 17 gibi çok eski model bir otobüsle bölgeye doğru yola çıktık. Oldukça bozuk bir yoldan 4-5 saatlik bir yolculukla ana kampa ( 2000m ) vardık. Bu bölge Bolder Zone olduğu için özel izin ve pasaportla geçilebiliyor. Ana kampta 6 kişilik ranzalı oldukça küçük odamıza yerleştik. Kampın yöneticisi Balkar türkü olduğu için Türkçe anlaşmak mümkün. Yine kamptaki Ruslarla anlaşmak mümkün değil. Kimse İngilizce bilmiyor. Ayrıca burada pek yabancı tırmanıcıda yok, herkes Rus. Kampta ortak tuvalet ve banyo var. Ayrıca yemekhane, ufak bir sağlık odası ve doktor, dağcılık malzemesi satan ufak bir dükkân, tırmanış danışmanlığı, sabit arama- kurtarma timi mevcut. İstendiği vakit helikopter desteği de geliyor. Bizzat yaşadık ertesi gün kaza haberi geldi. 2 saat içinde helikopter bölgeye ulaştı ve tahliye yapıldı. Tüm ekiplere uzun mesafe telsiz veriliyor ve tırmanış boyunca bağlantı kuruluyor. Tüm bunların bir bedeli var tabii. Bölgede kaldığınız her gün için 7 Euro ödüyorsunuz. Buna kaldığınız odada dahil. Ancak yemekler hariç. Yemeği kendinizde yapabilirsiniz. Eğer yemekhaneden yerseniz 4-5 Euro veriyorsunuz. Ayrıca yemek yiyebileceğiniz ve en önemlisi bir şeyler içebileceğiniz ( tabii ki tüm Ruslar deli gibi votka içiyor ) bir cafe-bar mevcut.
Salı günü çok erken kalkmadık. Günü bölgeyi keşfetmek ve neler yapabileceğimizi görmek için ayırmıştık. İki büyük vadiyle ayrılan bölgede iki vadinin de girişlerinde tanıma yürüyüşü yaptık. Daha sonra tırmanış danışmanından onun İngilizcesinin yettiği ölçüde rotalar hakkında bilgi aldık. 3a-4b Rus derecesine sahip Büyük Ural ( 4270m ) zirvesini denemeye karar verdik. Bölgede bize rehberlik edebilecek birini ayarladılar, aynı zamanda bu kişi telsiz bağlantımızı da sağlayacaktı. Çünkü telsizin diğer tarafında İngilizce bilen yoktu. Bölgede profesyonel rehberlik yok. Bizim yanımıza bölgedeki az çok İngilizce bilen muhtemelen gönüllü olan bir tırmanıcıyı verdiler. Dolayısıyla ödenen rakamda hayli düşük oldu. Toplam 50 Euro ödedik.
Çarşamba sabahı erkenden kalkıp Mizengi vadisi boyunca yükselmeye başladık. Daha sonra bu büyük vadiye doğudan bağlanan daha küçük bir vadi olan uyku vadisine girerek çok dik bir şekilde yükselmeye devam ettik. Saat 14 gibi 3200 metredeki kamp yerine ulaştık. Kampı atıp erkenden dinlenmeye çekildik.
Perşembe sabah 4 gibi kalkıp 5 te zirve için hareket ettik. 3400 metre civarına geldiğimizde büyük bir yatık buzul olan Uyku buzulunun moren bölgesine girdik. Bir süre sonra muhteşem çatlaklara sahip Uyku buzulunun üstünde yükselmeye başladık. Eğim 20-40 derece arası değişiyordu. 3700 metreye kadar sorunsuz yükseldik ancak hava bozmaya başlamıştı. Bir süre sonra patladı ve görüşü tamamen kaybettik. Rus tırmanıcı dönmemizin akıllıca olacağını söyleyince bizde onu dinleyerek dönüş kararı aldık. Aşağı doğru inerken hava biraz toparlanınca uygun bir yerde buzulda self-rescue çalışması yaptık. (Bir daha nerde bulacağız bu kadar güzel yatık buzulu dedik) Saat 14 gibi kampa döndük. Tırmanış için yalnızca 1 günümüz kalmıştı. Bu zirveyi ertesi gün tekrar deneyebilirdik. Ya da Mizengi buzuluna giderek ünlü seraklarda vertikal buz rotalarında çalışabilirdik. Durumu değerlendirip Mizengi buzuluna inmeye karar verdik. Gün kaybetmemek için direk toplanıp aşağı indik. Doğuya Uyku vadisine ayrıldığımız yere kadar inip buradan güneye Mizengi vadisi boyunca yükselmeye başladık. Saat 18 gibi Mizengi buzulunun moren bölgesinin yanındaki kamp yerine vardık.
Cuma sabahı erkenden kalkıp yatık buzul boyunca yükseldik. 2 saatlik bir yürüyüşle devasa Mizengi Buzulunun dik etaplarına ve seraklar bölgesine geldik. Burası 5 metreden 20 metreye kadar pozitifle negatif eğimler arasında değişkenlik gösteren onlarca buz duvarlarıyla dolu bir bölge. Adeta cennet gibi. Tüm gün gittikçe daha uzun ve negatife kaçan rotalarda vertikal
çıkışlar yaptık. Akşam 18 gibi yorgun argın kampa döndük. Cumartesi günü kalkıp ana kampa doğru inişe başladık. Bundan sonra Nalchik ve Kresnador üzerinden İstanbul a hayli uzun ve karmaşık bir yolumuz vardı.